Deze vlinders zaten op een pad dat dienst deed als nooduitgang voor de gezellige camping in Castell.

Na een lange bergwandeling ga ik soms nog wat op zoek om iets voor de lens te krijgen: een nabijgelegen graslandje biedt dan soelaas.

Toen ik deze exemplaren in beeld bracht, werd ik opgeschrokken door het gebrul van, ik vermoed, een mannetjes everzwijn vlakbij.

Ik heb al edelherten op me zien afkomen die even hard schrikken als ik om 10 meter mijn hoofd boven het maaiveld steek, om 5 uur 's morgens een vos horen roepen als ik gebukt in de cameralens kijk, maar dit was toch iets waar ik me niet had op voorbereid (Hartslag !!!).

Het schrikeffect komt van het feit dat je referentiekader het oog van de camera is. Wat er buiten die 20 cm gebeurd, daar heb je geen weet van.

Enfin. Deze vlinders zijn nog redelijk algemeen in bossen met open plekken. De moeilijkheid bij het determineren van deze soort is het feit dat er andere soorten zijn die enorm hard op deze exemplaren lijken.

Genitaal onderzoek kan dan uitkomst geven. Tja, daar ben ik voorlopig nog niet aan toe.

PS Ik zou de belichting van een aantal foto's nog eens moeten nakijken, zie ik nu.