Dit vlindertje fotograferen was een van de moeilijkste dit jaar: winderig, slechte lichtkondities, grassprieten die overal het zicht belemmerden... en hierdoor niet goed nagedacht en op 100 ISO blijven fotograferen. Tja dat heb ik dan weeral geleerd. Toch nog een mooie compositie uit de brand kunnen slepen.

Dit Tijmblauwte zat in een alpenweide vol met vlinders. Ik heb maar een handvol foto's kunnen nemen van dit exemplaar. Op een gegeven moment moet je kiezen waar je je aandacht op zet. Ook dit is weer iets dat ik heb opgestoken.

Een onopvallend blauwtje uit de Alpen: poserend op bloempje uit de anemoonfamilie (moet ik nog even opzoeken) geeft het toch wat cachet .

Bruin Blauwtjes: een zaak dat je moet weten om ze te herkennen: de vorm van de zwarte stipjes lijkt op een hockeystick. Als je goed kijkt en je ziet de stick, vergis je je nooit meer tussen Icarusblauwtje en Bruin Blauwtje.

Deze foto van het Klaverblauwtje heeft door zijn vormgeving, een bijna driedimensioneel karakter. De foto heeft een tijdje in groot formaat aan de begijnhofkerk in Mechelen gehangen. Groot was mijn verbazing dat hij op zijn kop hing... we hebben er eens goed meegelachen.

Dit staartblauwtje zat in alle rust tussen een heleboel Icarusblauwtje. De dauw gaf me voldoende kans om het van dichtbij op de censor te zetten.

Boomblauwtjes zijn tijdens het voorjaar vaste klanten in mijn tuin. Dit exemplaar kon ik strikken bij het zonnen. Het is ook mijn eerste foto met mijn nieuwe lens, waar ik nog wel wat aan moet wennen.

De foto's van de Dwergblauwtjes zijn genomen op exact dezelfde plaats maar met een tweetal jaren verschil. Ze zaten verscholen in het lange gras. Kijkend naar de foto uit 2009, zien we een eerder vlakke achtergrond, de foto's uit 2011 creeren een meer dynamische sfeer. Een foto toont de grassprieten waar deze soort zich graag in verschuilt.

Sicilie in het voorjaar. Met wat geluk een aantal vlinders kunnen fotograferen. Dit Bloemenblauwtje zat aan de noordrand van de Etna.

Eitjes van Gentiaanblauwtjes op (uiteraard) Klokjesgentiaan. Imago's vlogen ook wel rond, maar ik kreeg ze moeilijk voor de lens. Een exemplaar zat op Dopheide en ik kom het toch redelijk fotograferen. Dit zeldzame vlindertje vliegt in een kwetsbaar biotoop, gelukkig goed beschermd. Blijkbaar was het dit jaar toch geen goed jaar (2013) voor dit blauwtje.. Zelf heb ik honderden eitjes gezien op dit veldje. Dus af en toe moet je geluk hebben.

Rond deze soort is er verwarring /discussie Mogelijkerwijze is dit geen aparte soort en is het een Gentiaanblauwtje.

Witstreepblauwtjes zijn onmiskenbaar (er zijn wel een aantal gelijkende soorten hier, en misschien moet ik toch nog eens kijken in al mijn foto's of er geen tussen zit). Zowel in de Alpen als Pyreneeën komen ze veel voor. Ze laten zich gemakkelijk fotograferen, maar zitten soms op grote bloemen waardoor niet de vlinder maar de bloem alle aandacht krijgt of de compositie niet functioneert. Hier is het wel gelukt.

Icarusblauwtjes: hier heb ik toch wel wat gemengde gevoelens rond. In mijn buurt in Mechelen kwamen die vrij veel voor langs de Dijle en het Zeekanaal. Door het maaibeheer, denk ik toch, zijn ze gedecimeerd: maar ook Kleine Vuurvlinder, Bruin Blauwtje, Bijenorchis, Sabelsprinkhaan... zijn zo goed als verdwenen.

Een Bleek Blauwtje zat op een bizarre stengel met een verwelkte bloem: soms creeert een late zomeravond een aantal boeiende gelegenheden. Andere exemplaren zijn gefotografeerd op een aantal graslanden, meestal in Augustus. Vaak zitten ze op verdorde takjes of planten. Zelf heb ik de indruk dat deze soort soms massaal voorkomt op bepaalde weliswaar kwetsbare biotopen. In Wallonie wordt er toch heel wat aandacht geschonken om nieuwe kansen te creeren voor deze vlinders. Toch wel goed nieuws hier.

Het Heideblauwtje, een foto genomen op een vervallen watermolen-site in het Triglav Nationaal Park in Slovenie. De vleugels zijn nog fris en hebben een heldere blauwe kleur. Het gras creeert een achtergrond, die voor mij helemaal niet stoort maar daarentegen de foto een surplus geeft.